3000 - 2000 π.Χ.
Η Σίφνος κατοικήθηκε από τους Προέλληνες ή Αιγαίους. Σημειώθηκε μεταλλευτική δραστηριότητα στο νησί (μεταλλεία αργύρου και μολύβδου). Η Σίφνος αναδείχτηκε σε κέντρο του Πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού. Έχουν ανακαλυφθεί Προϊστορικοί τάφοι στο Ακρωτήρακι του Πλατύ Γιαλού και στην Πούντα του Βαθιού.
1450 - 1130 π.Χ.
Το νησί δέχθηκε Μυκηναϊκές επιδράσεις (Ακροπόλεις: Προφήτη Ηλία του Τρουλακιού, Αγίου Ανδρέα, Αγίου Νικήτα, Κάστρου).
1130 - 1120 π.Χ.
Εγκαταστάθηκαν στο νησί Ίωνες από την Αθήνα με αρχηγό τον Αλκήνορα. Πιθανολογείται η ίδρυση του άστεως, του σημερινού Κάστρου και η μετονομασία του νησιού σε Σίφνος.
8ος - 5ος Αιώνας
Γνώρισε οικονομική άνθηση χάρη στο μεταλλευτικό της πλούτο, έκοψε το δικό της νόμισμα. Τότε οχυρώθηκε η πόλη, ιδρύθηκαν το πρυτανείον, η αγορά, τα ιερά και φρυκτωρίες, παρατηρητήρια, οπτικοί τηλέγραφοι για μεγαλύτερη προστασία του ορυκτού πλούτου.
525 π.Χ.
Ιδρύθηκε ο περίφημος θησαυρός των Σιφνίων στους Δελφούς και οι Σίφνιοι έλαβαν την τιμητική διάκριση της προμαντείας.
5ος - 4ος Αιώνας π.Χ
Κατά τους περσικούς πολέμους οι Σίφνιοι αρνήθηκαν να δώσουν "γην και ύδωρ" και έλαβαν μέρος στην ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) με μία πεντηκόντορο, κωπήλατο πλοίο με πενήντα κουπιά.
388 π.Χ.
Το νησί περιήλθε στη Μακεδονική εξουσία.
726 - 843
Εξαιτίας των διωγμών κατά των εικονόφιλων, πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί βρήκαν καταφύγιο στη Σίφνο και συνέβαλαν στην πνευματική ανάπτυξη του νησιού.
1279 - 1262
Επανήλθε στην κυριαρχία του Βυζαντίου.
1464 - 1537
Με το γάμο της Μαριέτας Ντακορόνια και του Γοζαδίνου, του ηγεμονικού οίκου Κέας και Θερμίων, η Σίφνος περιήλθε στην ηγεμονία των Γοζαδίνων.
1617 - 1821
Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας το νησί διοικούσε ο Τούρκος αρχηγός του στόλου. Τότε, παράλληλα με τα ενοριακά ελληνικά σχολεία, λειτουργούσαν για προσηλυτιστικούς σκοπούς και σχολεία από καθολικούς ιερείς, στα οποία φοιτούσαν και ορθόδοξοι μαθητές.
1646 - 1797
Η Σίφνος υπήρξε έδρα Αρχιεπισκοπής με δικαιοδοσία σε έντεκα νησιά και 1979 - 1852 έδρα της Επισκοπής Σιφνομήλου.
1650
Πάνω σε θεμέλια αρχαίου ναού χτίστηκε ο ναός της Πολιούχου της Σίφνου, Παναγίας της Χρυσοπηγής, που είναι σήμερα ένας από τους 224 ναούς και λειτουργούνται.
1687 - 1854
Περίοδος ακμής της Παιδείας στη Σίφνο, λειτούργησε η περίφημη Σχολή του Αγίου Τάφου, γνωστή ως Παιδευτήριον του Αρχιπελάγους, στο ομώνυμο μετόχι, στην είσοδο του Κάστρου, πρωτεύουσας του νησιού έως το 1836. Περισσότεροι από πενήντα Σίφνιοι αναδείχτηκαν σε αρχιερείς περιφανών Θρόνων.
1770 - 1774
Η Σίφνος διετέλεσε υπό Ρωσική κατοχή.
1821
Στον κατάλογο των ορκισμένων φιλικών αναφέρονται και οι Σίφνιοι: Νικόλαος Γρυπάρης, Δημήτριος Λαγός και Γεώργιος Μπάος. Το 1821 ο σχολάρχης Νικόλαος Χρυσόγελος ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στη Σχολή της Σίφνου και αφού τέθηκε επικεφαλής 150 Σιφνίων πολεμιστών αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο, όπου ανέπτυξε πολύμορφη αγωνιστική δράση. Διετέλεσε υπουργός Παιδείας επί Καποδίστρια και υπήρξε ο θεμελιωτής της Δημοτικής Εκπαίδευσης.
1941 - 1944
Η Σίφνος γνώρισε την ιταλική κατοχή.
2000 - 1450 π.Χ.
Η Σίφνος δέχθηκε Μινωικές επιδράσεις, το νησί μετονομάσθηκε Μερόπη, ιδρύθηκε η αρχαία Μινώα, πιθανώς τα σημερινά Ελληνικά!
524 π.Χ.
Σάμιοι πολιτικοί εξόριστοι επέδραμαν στον νησί και αποχώρησαν συναποκομίζοντας το ποσό των εκατόν ταλάντων, πράξη που κλόνισε την οικονομία του μαζί με το μυθολογούμενο καταποντισμό των παράλιων μεταλλείων του Άη Σώστη.
477 και 377 π.Χ.
Η Σίφνος έγινε μέλος της Α και Β Αθηναϊκής συμμαχίας. Έζησε ο Σίφνιος ποιητής και μουσικός Φιλοξενίδης.
4th - 3th Αιώνας π.Χ.
Έζησαν ο βασιλικός γιατρός Δίφιλος ο Σίφνιος, προσωπικός γιατρός του βασιλιά της Θράκης Λυσίμαχου (360-281 π.Χ.), που έγραψε το έργο 'περί των προσφερομένων τοις νοσούσι και τοις υγιαίνουσιν' και ο ωρογράφος Μάλακος, που έγραψε το έργο Σιφνίων Ώροι.
146 π.Χ. - 324 π.Χ.
Η Σίφνος διετέλεσε υπό Ρωμαϊκή κατοχή. Κατάλοιπα μνημεία της Ρωμαϊκής εποχής είναι μαρμάρινες λάρνακες με γλυπτό διάκοσμο, που σώζονται στο Κάστρο και βωμός που κατέχει τη θέση της Αγίας Τράπεζας στο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου.
330 π.Χ. - 610
Κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο ανήκε στην Βυζαντινή Επαρχεία των Νήσων με πρωτεύουσα την Ρόδο.
610 - 1024
Κατά την μεσοβυζαντινή περίοδο αποτελούσε τμήμα του Θέματος του Αιγαίου Πελάγους με πρωτεύουσα την Σάμο.
1207 - 1262
Διετέλεσε υπό του δούκες του Αρχιπελάγους, Μάρκο και Άγγελο Σανούδο.
1307 - 1464
Κατακτήθηκε και κυβερνήθηκε από το δυναστικό οίκο των Ντακορόνια.
1537 - 1566
Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα προσάρτησε το νησί στο οθωμανικό κράτος, ενώ με εξαίρεση μικρά διαλείμματα, ηγεμόνευσαν οι Γοζαδίνοι υπό Τουρκική επικυριαρχία έως το 1617.
1642
Ο μεγαλέμπορος και επίτροπος της Σίφνου Βασίλειος Λογοθέτης ίδρυσε το μοναστήρι της Παναγιάς της Βρυσιανής.
1883
Οι Καμάρες καθιερώθηκαν ως επίσημο λιμάνι της Σίφνου.
